Getrouwd en een dochter en zoon. Als gevolg van twee herseninfarcten in 2009, op 48-jarige leeftijd, heb ik NAH. Ik heb altijd gewerkt binnen de zorg- en welzijnssector, onder andere als wijkverpleegkundige en ouderenadviseur. Nu zet ik me in om de (onzichtbare) gevolgen van hersenletsel beter bekend te maken, zodat er meer begrip ontstaat.

Als ervaringsdeskundige ben ik verbonden aan SWZ en Hersenz. Ik geef voorlichting over het leven met hersenletsel en mijn eigen ervaring met het behandeltraject Hersenz. Ook schrijf ik hierover; vanuit mijn persoonlijke verhaal én dat van lotgenoten.

Ik ben lid van de Pool Ervaringsdeskundigen NAH ZO Brabant. Samen met een lotgenoot organiseer ik Trefpunt NAH in Best, een contactgroep voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel en hun partners.

Ik ben programmamanager van het Hersenletselnetwerk regio Midden-Brabant (onderdeel uitmakend van het Zorgnetwerk Midden-Brabant). Het Hersenletselnetwerk is een samenwerkingsverband van organisaties, professionals, mensen met een niet-aangeboren hersenletsel en hun naasten. Gericht op het bieden van zorg en geven van ondersteuning aan mensen met NAH in Midden-Brabant, in alle levensfasen en op alle levensdomeinen. De betrokkenen werken nauw samen bij het verbeteren van de zorg aan mensen met NAH.

De inzet van ervaringsdeskundigen is ontzettend waardevol. Niet alleen om zij hun eigen ervaring en kennis over kunnen dragen op de ander, maar juist ook omdat zij deze kennis en ervaring in weten te zetten ten behoeve van de ander. Zij vormen hiermee een belangrijke bron van informatie en advies. Niet alleen voor mensen met NAH, maar ook voor de formele (huisarts, psycholoog, behandelaar) en informele zorgverleners (naasten, mantelzorgers).

Ik ben getrouwd, heb drie kinderen en zes kleinkinderen. Op 16 sept 2005 veranderde mijn leven door traumatisch hersenletsel.

Voorheen was ik docente wiskunde, nu zet mij in als vrijwilliger voor mensen met NAH. Als cotrainer geef ik samen met een professional trainingen aan mensen met NAH. Verder ben ik coördinator van de Pool gecertificeerde Ervaringsdeskundigen NAH ZO Brabant en ben ik lid van de Klankbordgroep NAH in Eindhoven. Daarnaast breng ik mijn ervaringsdeskundige kennis in bij het NAH Netwerk ZO Brabant.

Sinds juli 2020 ben ik als penningmeester bestuurslid van Stichting NAHkracht Brabant.

Moeder van een zoon, schoondochter en twee schattige kleinzonen. Helaas kan mijn man dit niet meer meemaken; hij is overleden.

Sinds juni 2008, toen ik getroffen werd door een herseninfarct, heb ik na een flinke periode van revalidatie en herstel, mijn werkzaamheden als vrijwilliger opgepakt. Mijn streven daarbij is dat mensen met hersenletsel een zinvol bestaan kunnen opbouwen en mee kunnen blijven doen in de samenleving.

Daar zet ik me de laatste jaren samen met andere (familie-) ervaringsdeskundigen voor in, als coördinator van de Pool Ervaringsdeskundigen NAH Midden Brabant. Tevens begeleid ik een Lotgenotencontact in Tilburg en omgeving.

Getrouwd, 3 dochters en zes kleinkinderen.

In april 2004 ben ik getroffen door een herseninfarct. Ik was en ben ook nu met NAH nog steeds actief in mijn eigen bedrijf.

Verder ben ik actief als penningmeester en secretaris in een volkstuinvereniging. Ik ben lid van de Pool Ervaringsdeskundigen NAH ZO Brabant.

Ook geef ik regelmatig een presentatie van mijn ervaringsverhaal NAH.

Netwerkcoördinator van het NAH Netwerk Zuidoost Brabant. Het NAH Netwerk Zuidoost Brabant bestaat uit een samenwerking van 18 partners ( regionale zorgaanbieders) en een klankbordgroep bestaande uit mensen met NAH of hun partners met een adviserende rol richting dit samenwerkingsverband. Het doel is de zorg voor mensen met NAH en hun naasten met name in de chronische fase te verbeteren.

Het leven na hersenletsel kan behoorlijk veranderd zijn in vergelijking met voor het letsel. Ondersteuning bij het omgaan met deze veranderingen is afhankelijk van wat je nodig hebt op dat moment. Het kan zowel vanuit de formele zorg komen ( huisarts, psycholoog, gehandicaptenzorg, ggz ) maar zeker ook uit de informele hoek ( mensen uit je eigen omgeving, lotgenoten, ervaringsdeskundigen).

De betekenis van ervaringsdeskundigen in dit proces wordt steeds zichtbaarder en belangrijker. En hier zet ik me graag vol voor in.

Ik ben moeder van 3 dochters en 1 zoon en heb 3 kleinkinderen.

In 2011 heb ik een herseninfarct gehad. Dat heeft mijn leven behoorlijk op zijn kop gezet. Ondanks dat je niets aan mij kunt zien, heb ik last van onzichtbare beperkingen. Die ervaar ik zowel in mijn werk als in mijn privéleven. Maar ik ben blij dat ik mijn werk, zij het met beperkingen, nog steeds met veel passie kan doen. En ook met mijn 4 kinderen en 3 kleinkinderen kan ik gelukkig nog steeds mijn moeder- en omarol vervullen. Als coördinator Dorpsgericht Werken in de gemeente Drimmelen, ben ik een spin in het web tussen bewoners, gemeente en iedereen die in onze gemeente woont en werkt.

Nu ben ik in West-Brabant bezig met het opzetten van een ervaringsnetwerk voor mensen met NAH samen met twee anderen. Op dit moment heb ik gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van o.a. ziekenhuizen, revalidatiecentrum en zorginstellingen. Er is heel veel enthousiasme bij de partijen die ik gesproken heb en ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat we in West-Brabant ook een goed ervaringsnetwerk voor mensen met NAH weg kunnen zetten. Er is al een aantal mensen die na het volgen van de training “Eye-Opener” meedraaien in intervisiegroepen.

Getrouwd, 3 kinderen, 2 meiden en een jongen. Op 18 augustus 2006 heb ik een herseninfarct gehad waardoor mijn leven drastisch is veranderd. Na 10 maanden revalidatie in de Tolbrug (Den Bosch) weer aan het werk gegaan. Uiteindelijk in 2013 depressief geworden doordat ik mezelf constant overvroeg. In 2015 uiteindelijk volledig afgekeurd.

Nu ben ik actief als coördinator van een pool ervaringsdeskundigen NAH in NO Brabant, die zich inzetten om hun verhaal te kunnen vertellen of ingezet kunnen worden voor 1 op 1 contact met lotgenoten. Ook ben ik actief als gespreksleider bij een lotgenotencontact (NAHpraat) in Den Bosch. Eén van de dingen waar ik me hard voor wil maken is gerichtere nazorg voor de chronische fase, met name na de revalidatie.

In 2014 was ik op de fiets op weg naar mijn werk in Oss en kwam ik in botsing met een bestelbus die achteruit kwam gereden vanuit een bedrijfsoprit. Drie weken later ontwaakte ik uit een coma in het ziekenhuis. Na een revalidatieproces in Blixembosch heb ik het Hersenz programma gevolgd. Ik ben in 2016 in de WIA beland, ik noem het maar met vervroegd pensioen gestuurd.

Ik zet me nu in voor het NAH Netwerk ZO-Brabant, geef gastlessen op Fontys, help mee bij het Inloopspreekuur voor en door NAH getroffenen, ben lid van de klankbordgroep NAH ZOBrabant.

Ik organiseer samen met een lotgenoot Trefpunt NAH in Best, een lotgenotencontactgroep en zet me in voor het opzetten van meer contactgroepen in de regio.

Samenwonend, een dochter en een leuke schoonzoon en 2 kleinkinderen.

Ik heb op 6 mei 2016 een hersenbloeding (SAB) gehad. Hierdoor stond, en staat nog steeds, mijn leven helemaal op zijn kop.

Ik was toen 59 jaar en ik kon niet meer als zelfstandig (zzp-er) doktersassistente werken.

Na een langdurige periode van revalidatie, ik moest weer leren praten enz , heb ik contact gezocht met een lotgenotencontactgroep.

Hierdoor ben ik in contact gekomen met Riny Pepels. Door haar heb ik de training Mijn Ervaringsverhaal NAH gevolgd.

Nu zet ik mezelf in als ervaringsdeskundige NAH en ben ik ook actief betrokken bij de lotgenotencontactgroep Midden-Brabant.